Müptelası Olmuşum

O kadar çok istedimki , yakmayı resimlerini...
Yok etmek istedim , bendeki hayallerini...
Yakıp tüm geçmişi , savurmak istedim küllerini...
Beceremedim.

Nasıl sevgiymiş bu , anlamadım
Kaç kere denedim ama unutamadım
Seni şu kalbimden atamadım
Başaramadım.

Ben kimseyi böyle sevmedim
Senden sonrası oldu ama seni sevdiğim gibi sevemedim
Öyle bir yer etmişsinki bende , o yeri kimseye veremedim


Müptelası olmuşum , o gözlerinin
Hani o gözlerime bakarken, yüreğime korlar saçan...
Hani beni benden alan
Müptelası olmuşum , o kömür karası gözlerinin

Ilk başta , gözlerime bakan gözleri , seninki sanmıştım
Öyle yanmıştım , öyle yanmıştım
Ama şimdi alıştım
Ve anladım...
Hiç kimse senin baktığın gibi bakmıyor gözlerime
Korlar saçmıyor yüreğime

Bunu bana yapma dedim...
Yüreğimden gitme dedim...
Dinletemedim

Sensiz yaşayamam sanmıştım...
Nefes alamam sanmıştım...
Yokluğuna alışamam sanmıştım...
Yanılmışım

Sensiz yaşamayı öğrendim
Nefes almayı bildim
Yokluğuna alıştım
Ama müptelası olduğum gözlerini unutamadım