Müptezel Düşler

yorgun ve fakat nida
gözleri bunlu
İstanbul kızıdır
kör bir nokta gibi yani
ufka bakar odam

güneşi uyandıran
horozlu ayna benim
geceden kalan söz
yıkılmış nota sehpası
nefesimde hüzzam

süvarisini atan
deli yılkılar ordusu
içimde çeperi ayrılık
muhteviyatı duvar
gel derim gelmez

git derim içimden
dilin çengisi can yakar
kendisi bilmez
sevda olmazın kızıdır
olur ise bize gelmez

kendinden geçiyor su
yıldızlar deliyor yüzümü
gece sevdim diye seni
alnıma koysunlar
yedi kız kardeşten birini