Mürekkep Çocuk

-dokunsam
lekesi kalır-

bir büyük yataklı tren hızında; ayrılık

ben hece hece anneme ağrıdım
suya yazılıp, şiire karışarak defalarca

tuttum
eğri büğrü harflerden
çatısız eylemler kurdum

yasal öznesizdim

tuttum
asla, nerede, ne zaman suallerine
cevap vermeyen cümleler büyüttüm

devrik giden anları paylaştım
düzeltmeye yeltenmeden

ve evet
ünlemi cümle ortasına
virgülü ise hep cümle başına yerleştirdim

yıkılan kent imlası
öyle güzel, bırak yıkılsın

caddeler çarpık sevişiyordu
sokak lambaları gözetmen rolünde
duman rengi duvarlar hep içe dönük

asfaltın altında hangi kelam uyurdu

koyu siyahım
yaşatmaz insanı mendebur söz sanatları

oysa ölüm ağacından tek boş kağıt
yeterdi sözü yaşama getirmeye

yeterdi
belleyelim yetsin