Müsadenle
Bir şarkıya dokundum dün
Ağlamaklı bir düşten geçtim
İnanmışlığın asaletiyle sustum
Yalancı bir mevsim öldü ellerimde
Maviye dost yağmurlar geldi önce
Oysa geç kalmıştım yokluğa
Geçmeyen saatler birikiyordu
Erkenden gelmelerde
İki dudak arası korkular yıkanırken
Kan rengi bir şafakta
Sabah oldu aniden
Kan oturmuştu gözlerime
Gül yaprağından süzülen bir damla
Usulca düştü günün içine
Vedasız gitmeler olmalıydı
Bırakıp bütün pazarlıkları geride
Olmadı
Aslında
Unutkandı şehir
Gelmelerse adı yasak ilmihal
Her baskısı kapış kapış
Rengini unutmuş insanların ellerinde
Hadi
Sen dudaklarında eskittiğin o cümleyi söyle yine
Görmek istediğin resimlere bak
Duymak istediğin isimler büyüt düşünde
Ben yalnızlığı giyineceğim
Müsadenle
çok anlamlı ve düşündürücü bir final ... kutluyorum 😙
harika...
sevgiler.
Her dizede ayrı bir durum vurgulanarak, zengin bir giriş yapılmış şiire.
İçerik geliştirilirken, yürekte ne varsa konulmuş orta yere.
Finalde, sevgiliye dönülüp, adeta, senin ne söyleyeceğini biliyorum; ben diyeceklerimi söyledim, yalnızlığa dönüyorum, denilmiş. Bir de izin istenmiş nazikçe.
Güzeldi. Kutluyorum.
Sevgili Oktay. Okuttuğun güzel şiirler için bir kez daha teşekkürler... Her daim sevgi ve selamlarımla arkadaşım...
çok güzeldi yüreğine sağlık,sevgilerimle..