Müsadenle

MÜSADENLE

Morardı ağaçlar sana olan sevdamdan
Aşkın rengi ben de her daim ebruli
Bir senin hayalin renksiz usumda
Anlatacak kelime yok ki rengini
Kelimeler bile yitirdi kifayetini,

Sense bulamadın hiçbir mısrada kendini,
Sevemedin mecburiyetlerimde beni,
Ne yazdıysam, her kelimemle yaralandın,
Oysa kurşun sıkmak değildi maksadım,
Ben aşk yoksuluyken yollarında,
Sen hayırsızdın.

Bana bir şarkı söyle içinde rüzgâr olsun
Bana bir türkü yolla teninde kokun
Bana bir resim çiz tebessümün tuvalde
Beni yokluğunla üşütme ellerini ver ellerime

Hiç birini yapmazsın biliyorum,
Zorla güzellik olmaz ki,
Zorlada sevilmez insan, sevdiremez kendini,
Hani gözlerime sürseler mili,
Ben kalp gözümle görürüm,
Nefesimde yaşarım seni

Oysa öyle çok sevdim ki ben seni,
Yere göğe sığdıramadım ruhunu,
Görseydin benim gözlerimle kendini,
Anlardın yokluğunda neler çektiğimi,
Hissederdin sevgili,
Anlatayım sana yeniden istersen,
Kaybettin beni

Sana şiir tadında bir elveda okuyorum şimdi
Dualarımda kal ki
Ellerim çamurdur, kirletmesin seni
Ben sana ne zaman geldiysem adımlarımla
Senin ayakların kırıktı, hep uzaktın bana
Ben senden kalıyorum ama
Sen seni tüketirken bende
Ben gölgemi alıyorum canım senden, müsadenle!