Müsaitsen Beni Biraz Anlar mısın

Sen,
gönlümün kuytusunda saklım.
Tenime dokunuyor titrek nefesin
deniz köpükleri okşuyor ayaklarımı
hep, uzak iklimlere düşüyor yollarım.
Müsaitsen,
beni biraz anlar mısın.?

İzin ver, saçlarına sinsin yağmur kokusu
saçların ki günbatımını ıslatır çisil çisil
bir kibrit çakıp gözlerinin değdiği tüm hatıralara
küller bırakırım 'SEN' baharlarında
umudun selası okunur okyanus ötesinden
sabahın kokusunu,
çiğ düşmüş çiçeklerden alırım
uyanışı hep,
sanadır sensiz uykularımın...

Nasılsın deme, mahşerim bu aralar
kedere kesilir her bir bakışım
gecenin gülüşü tıkanır boğazıma
kaybolursun notalar aralığında
dudağımda
kül rengi bir tebessüm saklarım/

Her çığlıkta ayrı bir ölçüsün sen
her mısrada ayrı bir sukut
gel bana
gel ki Şems'i anlat tüm izanıyla
anlat ki,
artsın intihara meyilli sabrım...

Adımlarının ekseninde uzar tümceler
üşüyorum yangınında
'Sen' soluyor sol yanım.
Ne vakit sendelesem bir şiir yakarım sesine
sahipsiz dualar yakar ellerimi
çakırkeyf dolanır tüm martılarım/

İçimdeki yolculuktasın hep
yolculuklarda
dudağımın kıyısında yankılanır tebessümüm
acıtan şiirler basarım kanayan yaralarıma
sen yalnız bende birikirsin
ve yalnız,
bende kalır tüm günahların.