Mustafa

Yağmurlu, soğuk bir kış günü gelmişim dünyaya
Toprak zemin, damı akan bir evde
Rüzgar perdeleri havalandırırken,
Soba kendini ısıtmaktan aciz
Belki alın yazısı dedikleri bu olsa gerek
Adımı Mustafa takmış anam babam
Anam üstündeki hırkayı çıkarıp sarmış
Üşümesin Mustafa, hasta olmasın diye
Bahar;
Bahar geldi şükürler olsun! demiş
Bundan sonra soğuk olmaz, hasta olmaz Mustafa
Şalvarına tutunup da güç alırmışım sanki ondan
Dünya küçük bir dünya
Ufkun bir ucu o tepede, bir ucu bu tepede
Öyle bir dünya vardı gözümün gördüğü yer kadar
Güneş, benim güneşimdi
Yıldızlar, büyüdüğümde elimle ulaşabileceğim kadar yakın
Toprağı ezip geçerken topraktan geldiğimizi bilmeden
Ve bir gün toprağa döneceğimizden habersiz
Büyümek istedim;
Büyüklerim gibi, bende hükmetmeliydim
Bilemedim, büyüdükçe dertlerin büyüdüğünü
Bilemedim, büyüdükçe acıların büyüdüğünü
Her yaş günümü sevinçle kutlarken
Bilemedim bir yıl daha öldüğümü
Ömür dediğin nedir ki geçip gidiyor
Kadere inat, düşmana inat sürükledim ayaklarımı
Ardımda kalan günler boş bir hayal gibi
İstesek de istemesek de
Bu yolun yolcusuyuz dünyada
Hayat bu, bir umut belki
Belki de dünyaya gelmek istemezdim ama
Sağ olsun anam babam sormadılar ki