Mutlu Görünen Mutsuz

ümitsiz günlerim gelip geçiyor.
zavallı gençliğim solup gidiyor.
birgün yüzüm gülmedi ömrüm bitiyor.
güvendiğim dağlara hep kar yağıyor.
hangi dala tutunsam ele geliyor
.neden hep vefasızlar beni buluyor
. hergün dertlerime bin dert ekleniyor.
.şu aldığım nefes bile fazla geliyor.
bedenimde taşıdığım ruhum bile ağır geliyor.
. yaşamak nefes , almak ilkdefa bu kadar zor.
şimdi hayatım kangren . yaşantım kahır.
.ümitlerim amansız hastalık.
..geçmişim cennet geleceğim cehennem..
benim yarınımdan umudum yok artık.
.ateşlerde yanar gibiyim.. verem olmuş hasta gibiyim..
bedenimde biriken hastalıklar. beni korkutmuyor artık ..
üzüldüğüm yandığım bensiz bırakmaktan korktuğum bir tek ,,edam ,, var
benim ben kimsesizliği taşıyabildim ...
bu köhne yerde düşe kalka yarıladım şu yolu
ama o nasıl taşıyabilirki yanlızlığı ki .
ben yanlızlıktan kahretmedimmiki . kendimi
onun bu cehennemde benden başka kimsesi yokki.....
.. bazılarımız mutsuz olsak bile mutlu görünmek zorundayız..
işte mutlu görünen bir mutsuzun hayatı....

Elif eroğlu