Mutlu Mu Olduk?

Şöyle geç,
Karşıdan,
Arzın sonsuz yalnızlığından,
Bir köşe de sen seç...



Bize bak ama görme hiçkimseyi...
Arama da...
Kendi uyduruğumuz,
Zaman denen dipsiz kuyuda
Kaybolup gittiğimizi,
Anlama da...
Anlamaya çalışma da...



Bırak bari bundan sonra engellemesin
Yaşanabilir mutlulukları,
Yaşanmamış pişmanlıkların korkuları...




Şimdi kalk ve gel bize
Bakıp da göremediğin yerde,
Ya da onun iki üç yalan ayrılık ötesinde,
Beğenmezsen utançlarımızın gerisinde,
Sebeplere takılmadan,
Bahaneler aramadan,
Kendine yeni baştan,
Naftalin kokmayanlardan,
Bir anlam seç...




Böylece zamanı dondurduk...
Geçmişi unuttuk...
Peki biz,
Tarihin yazmadığı,
Kimseciklerin ağlamadığı,
Sevdaların yalan olmadığı bu günde,
Mutlu mu olduk...?




Anlayacağın biz,
Algılanması güç acılar içinde,
Yıllarca kendimizi avuttuk...
Aynen zaman gibi,
Hayalleri de kendimiz kurup,
Yine biz peşinden koştuk...




Şimdi gel, oturalım oturduğumuz yerde...
Olmayacak şeylerin peşinde ömür tüketmektense,
Kaçamak bakışlarımızın birbirine her değişinde,
Ölümlerden ölüm beğenmektense,
Rahmet dileyelim hiç uzatmadan,
Birbirimizin yaşayan cesetlerine...





Kelkit - 31.03.2008