Mutlu Musun Şimdi Boynumda

ayak uyduramıyorsunuz bayan
dönün ileri geri
dönün arkaya eğilin hafif
öne bükülün ağır bir zerafet içinde
en güzel ritmin kalbiniz olduğunu duyacaksınız
gözlerimin bekasından geçince

parlak ökçeler düzlüğüne kavuşuyor çemberin
savurganlık değil buradaki rüzgarsızlığımız
ay delirmelerini giyinip papatyaları çoğaltan suya düşüyor
belirsiz titremeler istasyonunda yorgun dudaklar
öpüşmeyi bile bilmiyor

ya efsun
mutlu musun şimdi boynumda
balkondan balkona ip gerseler sevinir evler
alıp verseler aşkımızı
üzülür mü gölgeler

yokuşlar daha da dikleşiyor sana koşarken
bin bir renkli rüyalar büyütüyorum
sanki gamzelerinde duracakmış gibi gürültülü
konuşuyor saksılarda çiçekler

durulmuyor gün ışığı parlak ve sokulgan çıban
bu taştan sületlerin ardında deniz var
bir de kalbim kürek kürek atıyor
sığınıp ağlayacağımı duydum
ufkum batıyor

hiç bitmezmiş gibi geliyor bazen
serin sıcak yağmur kar
bölük pörçük anılarda son bahar
ve umuduna can verdiğimiz
aşk bahar.