Mutlu muyum

Bir öyküye başlamak için girizgah gerekmez.
Bir kalbi sevmek için de karşılık.
Nerede başladığını bilmediğim çok öyküm oldu,
Karşılıksız nice sevdalarım.
Habersiz,
Bazen kendimin bile bilmediği,
Dile getirmeye korktuğum sevdalardı bunlar.
Sonunu göremediğim,
Nasıl sonuçlanacağını bilmediğim korkular.
Ve şimdi görüyorum ki korku mutluluğa dönebiliyormuş
Hatta en güzeli mutlulukların buymuş.
Ancak bu seferde mutluluğumun sonunu göremiyorum.
Korku kaynaklı mutluluğun,
Mutluluk kaynaklı korkuya dönüşmesi olsa gerek bu.
Neyce bi duygu bu bilmiyorum ama hiç sevmiyorum.
Siz söyleyin dostlar şimdi ben gerçekten de mutlu muyum?