Mutlu Son

''mutlu son vardır
mutsuzluğu bilene
bilmek mutluluktur
mutsuzluğu bile bilene''

nefesini çekip dedi adam
kadın sen kimin yarısısın
gülümseyip dedi kadın
derdini bana verenin


rüyada o saat kimse olmazdı
kalkıp gitti
yalnızlığını yalnız bırakarak
kalabalığa karıştı
hayata dair sorularını yetim bırakarak
şimdi hepimizin aynasında
bazen telaşlı bazen neşeli
o nasıl bir zamandır ki
geldi mi mutlu ediyor çaresiz hastayı
ölüm alt komşusu
ve hüzün besliyor saksıda
ektiğimiz tohum dost suyunda yeşeriyor

göz yaşını silip dedi adam
kadın sen kimin tarafındasın
saçlarını kulağın arkasına getirip dedi kadın
beni kendine dert edinenin