Mutlu Tesadüf

Özlem ülkesine düşmüştü uykularım

kırağın bir zamanda durdu dünya

koynumda afili yalnızlığımı avuturken

çıka geldi koca yüreği ile

İnanması güç...

ruhuma ruhu değdi an büyüsü bozuldu sessizliğimin

rengarenk umutlar vardı gülüşünde

bahar kokusu teninde

aynı zamanda, yıllar sonra buluştu gözlerimizin çığlığı

kayıp iki tutkunun çekimiydi bizi özel kılan

kim bilir belki ödüldük birbirimize

geçmiş ve gelecekteki duaydık belkide

biz sevgili...

aynı yolda, aynı masada

belki aynı sokaklardan geçtik yan yana

aynı filmi izledik bir sinema salonunda

ben ağlarken sızladı yüreğin

sen üzülürken yandı içim

sen sevincini savururken rüzgârınla

ben tebessüm ettim

aynı yağmurda ıslanıp sevindik

aynı müziği dinleyip aynı düşe daldık

inandığımız aşktı kalbimizi birbirine bağlayan

tüm kalbimizle dilediğimizdi yollarımızın kesişmesi

işte bu yüzden söndür ışığı

ben seni karanlığında da tanırım...