Mutluluğun Resmi Var mıydı

gezi notlarından bir hüzün ağlardı
yüreğimdeki sevdaya...

aynı sen gibi düş kurduğum
yollara uzayan hasretin gözyaşı akmıyordu
suskundum
efkara yürek d/ağlardı utulmayan anılarımda

çok düşünürken
şaşkınlıklar içinde yanıbaşım da önümde yürüyen genç öğretmenler
kimbilir ne düşünürlerdi
sorsaydım yanıt vereceklerdi

biliyorlardı
böyle görkemli tarihin sular altında kalışına söyleyecekleri vardı
en önemlisi yaşamın ilk baharında ilk anılarıydı
belkide
rastladıkları için suskunluğuna hem şaşkındı

kimbilir mesleğe adım attığı ilk mutluluklarıydı
hiç gözden kaçmayan ama şaşkın oldukları gerçekti
en çokta suskunlukları anlatılanlardı

ama umutluydular sevinçleriyle
suskunluklarıyla
yaşam sevinçleri yok olmayan umudun yolcularıydı

öğretmen dostlarımın hüzün dolu sevinçleriyle
birlikte olduğum emek vermış yıllar ardında
arkadaşlığın dostluğun sevince dönüşen
bir mutluluk resmiydi

mutluluğunda hislerini onurunu taşırken
onlarla birlikte olmak
çalışkanlığı beni onurlandıran başka bir mutluluktu...

benimde hüzünlü bir bakıştı
yollara kalmış bir düş
yağan gözyaşı yok olan umutlar
belkide mutluluğun tarifimiydi

yaşadıklarımız belkide unutulmaz anıydı
sormak gerekirdi
birlikte bir şarkı söylercesine paylaşmaktı
mutluluk birlikte türkü söylemekti
ayni bir ekmeği paylaşmakti

hissedilen mutluluğunda adıydı
mutluluğun adı resmi var mıydı
biri bana anlatsaydı daha çok mutlu olurdum

21 06 12 Karataş

Not:gezi notlarından esinlenmiştir