Mutluluk Kentinin Lideri

Ne kadar da acımazsız hayat
Gün gelir kendimize bile acırız
Ne kadar da kabullenmesi zor kader
Gün gelir yaşanan güzelliklere bile isyan ederiz.
Çaresizlikler içindeyken bile
Yılmadan bir çare ararız
Bir an olsun düşünüpte
Çarenin olmadığını kabullenmeyiz
Tüm doğruları inkar eder
Yaşanamaması gerekeni seçeriz
Bizim olamayana göz koyar
Sahip olamayıncada halimize yanarız

Yine de pes etmek yakışmaz ya yiğide
Acınası halden bile bir çıkış yolu ararız
Tutku,şehvet göz boyar
Doğrudan şaşarız
Başarılan kötülüklere imrenir
İçimizdeki iyiliklere göz yumarız
Kötülüğe güçlü olmak bile der,kenimizi kandırırız.
Ve gün gelir kendi kötülüklerimize
Perişan bir halle yenik düşeriz.

Ya bir parmaklığın arkasında
Ya da dağ başında eşkiyalar arasında
Ya hak edilmeyen bir saltanatın,koca hükümetin başında
Ya da kendi kalbimizde,vicdanınımıza
Kendimize tutsak olur,esir oluruz
Ömür boyu ağır müebbetle esarete mahkum oluruz.
Ve yaşarken hayallerin bittiği o günü düşler,
Azraile seslenir,ölüme kucak açarız
Musalla taşını düşler,toprağın altını huzur sayarız.
Hayatı yaşamaktan vazgeçip ölümü seçtik diye de
Kendi kötülüklerimizi bir çırpıda yoksayar,
Günah çıkardığımızı varsayarız.
İşte böyle,
Ya kendi kendimizi idama sürükler,
Ya da kendi kendimize intihar ederiz,
Benliğimizi hem vezir hem de rezil ederiz.
Aslında en başta ilk kötülüğü yaparken
Hayata daha o an mağlup oluruz,
Kendimizi bir tek yine kendimiz yeneriz.

Daha bunların hiç birini yapmasak bile
İçimizdeki o ses,
Kötülüklerin habercisi olur,susmaz
Bütün kötülüklere sinyal verir,
Gelecekten haber verir sezgilerimiz bize
Ve dinlemezsek o sesi,yanlışa yönelirsek yinede
Kötülüğe yenilir o zaman,yapılan onca iyilikler
Hayat koca bir zindan olur bize.

Oysa iyiliğin peşini hiç bırakmamalı
Kötülüğe her daim meydan okumalı
Özgürlüğün sınırını aşmamalı
Umuduğun,mutluluğun,iyiliğin yolunu bulmalı
Sonsuz bir mutluluk kentini önce düşlerde kurmalı
Sonrada gücün,kudretin sırrına sayip olunca da
Mutlululuk kentini artık düşlerden çıkarıp
Gerçek hayatın tam ortasına,huzur içinde kurmalı
Yani içindeki o sesi bir an olsun susturmamalı

İşte o zaman;

Ne mutlu içindeki o sese kulak verene
Hayatla mücadeleyi kazanan kahramana ne mutlu
Ne mutlu yılmadan doğru yolda yürüyene
Mutluluğu bulan kötülüğün düşmananına ne mutlu
Ne mutlu mutluluk kentini sonzuzluğa inşa edene...


...Ne mutlu zalim hayata karşı koyan bir dehanın özgürlüğüne...
...Ne mutlu mutluluk kentinin o eşsiz liderine...

...Bu şiir içindeki mutluluğa ait umut çiçekleri hiç solmasın diye...

Yazılış:24 AĞUSTOS 2010
S.HİSAR/İZMİR