Mutsuz Şiir

ellerin ellerimde olmalıydı,
ellerin ellerinde değil...

hatırla,
koyduğunda başını omzuma,
dünya çekilirdi umrumdan,
sen dolardı teferruatıma,
adınla tanımlardım kendimi.

şimdi
ne kadar anlamsız cümle kuruyorsa dilin
biliyorum; hepsinden biraz mana,
düşüyor payıma.

oysa
ben aşkı, adınla tanıdım.

söyle,
seni benden uzaklaştırabilecek
hangi kaldırım, kaç adım?

benden gideceğini düşünüyorsan,
yanılıyorsun,
"artık benim için öldün" dediğin günden beri
ölüyüm kadınım, ölümüm ben biraz
sana şah damarın kadar yakınım.


elbet mesafe de var aramızda, yok değil
hem de çok
o kadar çok ki; sen beni hiç
ben seni çok seviyorum. hepsi bu.

hatırla,
giderken, bakmadın bile ardına.

şimdi
gözlerinle göz göze gelmeyince,
gözükmüyor mutluluk.

oysa
yüzün yüzümde, yüzüğün elimde
bileğinden tutup, parmağına geçirmeliydim hayatımı.

söyle
mutlu musun?...

-mutsuz bıraktığın için beni.