Mutsuz Yalnızlık

yağmıyor da bulutlar
gelip geçiyor derin bir mavi gök
direnme gücüm de azaldı
hayatın karşısında
yağmur yok
hiçbir renk gülmüyor
güz güneşi çaresiz
bütün çiçekler siyah boyalı
gülen günlerim olmayacak mı ?

kaderim
serin soluklarla çevrili yaşamak mı ?
üstelik
şehrin uğultusu da dinmiyor
söylenip duruyorum karanlıkta
en içten sevdiklerim
uzakta
dizlerim titrek
gözlerim parça parça
ve duygularım
ateş tadında
gövdemi yakan alev
ömrümce çıkmayacak
kömürleşmiş kalacak ...