Müzeyyen

İçinde dikenli tellerin ardında güneşler

Üzerimde nağmesi var yalnızlığın

Yalnızlıktan öte...

Müzeyyen dinliyor musun

Bir meşakkatli baharın başında

Avuçlarımda düşünceler

Ve sözler

Ve unutulanlar

Hep beraber aynaya bakmaktayız 

Ne bu üstümüze düşen beyazlar dercesine

Sirayet etmiş her tarafa soru işaretleri

Bir virgülü bir noktadan nasıl ayırt eder insan Müzeyyen

Acımtırak bir anının

Perşembe

Yahut pazartesi olduğu hangimizin umrunda

Kırıkları toplanmamış bir camın

Hangi yüzüne bakabilir ki insan

Geç bunları Müzeyyen

Loş bir aydınlıktan öte değil benim sınırlarım

Gençliğim, yaramazlıklarım olmadı benim

Şiirlerim var sadece

Benden bağımsız

Ağlamak

Dikenli tellerin ardında olanlara

Ve geride kalanlara

Ve de gelecek olanlara ağlamak

Nasıl bir çaresizliktir Müzeyyen

Bir sanrı düşün ki 

Tesellinle kâbusun aynı terazide

Dengeye durmuş bütün duyguların 

Sense bir istasyon kadar eskimiş

Kararmış düşüncelerinin islerine bürünmüşsün

Saatler ilerliyor Müzeyyen

Kafamda kurduğum onlarca senaryodan

Birini işittim sadece

Belim bükük

Buruktu bugünlerde dudaklarımdan dökülen

Sen, ben ve yalnızlığımız

Ne güzel bir grubuz böyle

Kalsın

Bu gece de korkmayalım

Kuru sıkı bir rüyadan nedir bu çektiğimiz

Kalsın Müzeyyen

Uzaklara bakalım 

Tellerin ardında olanlara

Maviye ve bulutlara

Ve şiirlere bakalım biz

Sevdiğin bir yer olursa 

Söyle inelim orada Müzeyyen