Müzisyenin Tuvalidir Hava

Durgun bir renksizlik duydum o sabah
Hakimdim yalnızlığa,
Doygunluğun silsileleriydi beni mahveden
Ve acıtan ruhumu.

Keyfine düşkün hortlaklar tünemişti o sabah başıma
Gözlerinde inkisar dolu bir ifade
Kaçtır ulanmamışlardı belli ki sevgiye
Olduklarından mahcup görünmeleri bundandı
Kaçmaları gözbebeklerimin aksinden.
Ve susmaları, ikide bir.

Kendi kimliğinden korkan adamlar da vardı o sabah
Tabiri caizse, korkaklardı.
Kalemlerine değen kaçmışlıklarını saklayamazlardı
Yadsıyorlardı duyumsadıklarını
Gelip geçici rastlaşmaların kurbanıydı her biri
Hallerinin dumanlı grileri
Ve sessiz fedaileri kadınların.

Köhne boşluklar dizi dizi sıralıydı ruhlara
Adım atsam, bir yalnıza denk geliyordum.
Gücenik ifadelerle dolup taşıyordu yüzler
Tertemiz, loş ve kederli..
Yalnızca isteyen var yazılıyordu hayata o sabah
Güneş yalnızca ve yalnızca görmek isteyene doğuyordu
Nar alacası pişmanlıklar birer birer peydah oluyordu
Küskün imalar yakıştırıyordu kuşlara.
Elleri boşlukta bir adam,
Ağlamakla gülmek arasında bocalıyordu.
Ruhunda acı barındıran herkes uyanıktı o sabah,
Aşka körleşmiş olmaları bundandı,
Ve küf kokmaları ikide bir.

Tüy gibi hafifti zihnim o sabah
Tonları dengelenmemiş kadınlar kadar soluktu.
Hafıza denen o sarmal yoğunluk kaybolmuştu içimde
Ömrümü eksik duyumsayışım bundandı
Ellerimden soğuk rüzgarlar taşması
Ve safran sarı ağlayışım, durmadan..

İrikıyım bir yalnızlık duydum o sabah
Aşinaydım karanlığa.
Sessizliğin çığlığıydı beni kahreden
Ve ürperten yüreğimi,
İkide bir..

Ocak//2015