Nabzımda Taşıdığım Belki

Ev yapımı bir şiirdi kimsenin okumadığı. Uykumda öldü
Sarılıp uyuduğum gece...


Gelseydin keşke şiir,
Kırk dereden su getirseydin...
İki parmak rakım vardı
Dalgın bir cam kenarında,
Gönlümün tersiyle ittiğim aşk
Sayılı bir günüm
Ve Hint kumaşım bulunmaz
Gelseydin...
Ayaklarımızı sallandırırdık geceye
İki çift laf paylaşırdık,
İçimde büyüttüklerime inat

Ya da...
Semaver üşütürdük kasım balkonunda
En sessiz harflerimle
Bir yeşile bakardık,
Kuşbaz kuşları uçuşurken ıhlamurgillerde
Ben sana ömrümü verirdim
Bir de sıcak çay
Göbecik atardı,
En beyazı giyinmiş bir romanın sonu
Alkış tutardık,
Yaşamı beş geçmiş ellerimizle

Ya da...
Seccadede adak kanı iken
Secdelerin alnındaki yazı
Saf tutardık birlikte,
Şiirlerin küllerine
Günah çalardı geçkin yaşım,
Boşluğumda alabildiğine
Bir eyvah verirdi sana,
Nabzımda taşıdığım belki
Bir kaç parça yas
Birlikte kaybolurduk geleceksizliğimde

Gelseydin keşke şiir
Kimselere söyleme deseydim sana
Mevsimim normal değil deseydim
Çok bulutluyum
Ayak parmaklarım soğuk
Göğsümde alçak mı alçak bir basınç
Öp alnımın en yüksek ateşini deseydim,
Satır satır
İmgelerini çiğne ünlemsiz sonlarımın
Öz suyumu iç...
fısıldaşsaydın,
Çelimsiz ruhumun mecburiyetiyle
İç çekseydik birlikte
Sonra gitseydin sessiz sedasız,
Islak kirpiklerinle
Kahverengi bir tebessüm olsaydın
Ayakkabılarımı koyacağım kapım önüne


Suadiye kasımikibinonaltı
Demir Mutlugil