Nadası Özledim

Çaresizliğimi sahipleniyordu göç eden kuşlar.
Karabulutlarım, nöbetlerim, vazgeçişlerim arkalarından gidiyordu.
Yadırgamıyordum, her hasatta yüklüyordum kanatlarına dertleri, kederleri
Dönerken boş geliyorlardı.
Bilmiyordum kara tohumları nerden buluyorum
Nasıl büyütüyorum oncasını
Sormuyordum da, vazgeçmiyordum da...
Daha bereketli bir sürü buluyordum her seferinde içimde bir yerlerde
Mevsimimi hiç kaçırmıyordum.

Kanat seslerini duyduğumda
Alıp gidiyorlardı benden, korkmuyordum
Acımıyordu tiftiklenişim
Bir kahkaha koparıyordum, bir karmaşa bir telaş
Kaçıp gidiyordu tüm emeklerim
Bir kahkaha koparıyordum, kaybediyordum
Giden bir parça benliğim.