Nadası Özledim

çaresizliğimi sahipleniyordu,
göç eden kuşlar.
karabulutlarım,
nöbetlerim,
vazgeçişlerim
arkalarından gidiyordu.
yadırgamıyordum.

her hasatta
yüklüyordum kanatlarına
dertleri, kederleri
dönerken boş geliyorlardı.

bilmiyordum
kara tohumları nerden buluyorum
nasıl büyütüyorum oncasını
sormuyordum
vazgeçmiyordum da
daha bereketli bir sürü buluyordum,
içimde bir yerlerde
mevsimimi hiç kaçırmıyordum...

kanat seslerini duyuyordum
alıp gidiyorlardı benden
korkmuyordum
acımıyordu tiftiklenişim
bir kahkaha koparıyordum
bir karmaşa bir telaş
ve kaçıp gidiyordu tüm emeklerim
bir kahkaha koparıyordum
ve kaybediyordum
giden bir parça benliğim.


Mustafa Akkoç