Nafile Uğraşa Kenar Oyası Şiir

yakında, çaresizce
yeni yıla değecek ya zaman
bulutluyum o yüzden bugün
ömrümün dünlüğüne çarpıyor artık
haybeye taşınmaktan bayatlamış hayat
eskimiş harflerden
aksak buseli bir yüze
bir gülüş serpmek
ereğe taktığım ç/engel
yarına dair yeni umutlar dermek
ölgün gülü eski rengine boyamak gibi
nafile uğraşa kenar oyası
dilimlenmiş sözcük öbeği suskunluklar
amacın yanardağında biriken lav
soğuğunu silkeliyor
dört yönümün karanlık pusulasına
aramıyorum artık seni dize bucak
sen de öyle sık sık dolaşma artık kalemime

neyse;
susarsam bir depremi çatlatır belki
iki yüzlülüğe duyduğum murdar endişe
belki yağmur olurum
bulutsuz gecelerde damlayan
çaresizliğin perdesini aralarken
kırık camlı ıssız kulübe gibiyim
ayazı nefes buğusu alaşımlı

tenha bir dizede
yüzüne düşürdüğüm harflerin
altında kanıyor uğraksız şiirlerim
bir dizede dermana tetanoz hançer
diğer dizede ölü düş derisine silik mürekkep
istisnasız sonbahar bozgunu
gidişlere rehin
ömrümün teğeli atmış dörtlüğü

yüzyıllardır;
çıkana dek silik sarısı
yağmur yeşilini yıkıyor her yaprağın
hep kar beyazına yolcu
toprağın suçlu kahverengisi
sanki a/yazda kalmış
gülüşü güneş yanığı düş yüzlüm
edilmiş dua gibi
gülüşünü sıvayıp yüzüme
yeni yıla seni böyle taşıyamam ki

sevmek; belki rastlantısal aleladelik
bozguna uğramak belki
ılık bir tende kasık yoğurmak
aldanca ereksiyon
bu çağa düşük yapmış cehalet rengi
işte bu dizede kayboldum
arama beni

fırlatıp bir nükteyi dudaklarımdan
saniyelerini boğduğum suslu saatlerden geçiyorum
yamayıp gülüşünün yankısını
sıvası dökük yüreğime
kendime rehin bırakıp seni
biraz daha komiksenmeli gülüşüne banılmış
serseri öpücükler diyorum
işte öyle!
artık yanağıma misafir göz yaşım
tepeden tırnağa bozguna uğradım
o yüzden
sabaha sürgün edip teninin kokusu sinmiş düşlerimi
hadi şimdilik bana eyvallah diyorum

26.12.2016 00:46 Detmold