Naftalin Kokulu Bayramlar

'Bilirim;
Kelimelerin hükümsüzlüğünü,
Ve bilirim duyguların yüreksizliğini,'

Gelmediler!
Bir oda dolusu çığlık
Ellerimden kayan zaman
Naftalin sarmıştım yürek sızıma
Kanaviçeden ucu oyalı mendil
Kahve kırığı fallarda yalnız
Yazılmıştı telveye...

Bilmezler!
Bir Annenin iç çekişlerini
Anne olmadılar çünkü
Ve bir Babanın gururunu
Ayazda titrerdi emeği
Okusunlar adam olsunlar
Adam oldular ama
Evlatlık zor meziyet

Saramazlar bir yaranın kabuğunu
Yaraları kanamadı çünkü
Yol beklemedi gözleri
Baklava tellemedi elleri

Kuzularım!
Yalnızlığa hüküm giyse bu beden
Yine size duaları derinden
Çerçevede bakışlarınız hüzün
Tencerede kavurmalar donsa da
Bir öpücük resimlerde buluşma

Öpmeseniz de bu buruşuk elleri
Sokakta birkaç gariban çocuk
Alırlar sizin yokluğunuzu
Siz gibi kokmasa da tenleri
Ve hep aynı telden okunan
Anne baba diye öten dilleri

İşte;
Bu bayram hüzün
Sokak kedileri bile es geçti
Bir parça ciğerinde tadından

Bu bayram ev naftalin kokuyor tıpkı eskiler gibi
Yürek sızısı tadında sizden gelecek bir selama gebe

19.10.2010