Nar Çiçeği

masumcaydı çocuk yüzünün rengi
incinmiş gibi duruyordu
hem siyah giyindiğin bir gündü
rüzgarın kattığı saçların da siyahtı
insan kalabalıklarında siyah bir gül gibi
ben fark ediyordum seni
ağladığını görmedim koşarak geçiyordun denizi
nedendir bilmiyorum gözlerin bahar sürgülü

mutlu değildi makasladığın saçların yok yere ağlamış
içinde yalnızlığın kalesi sıkıca kolluyor seni
hangi dehlizler taşıyor hangi şehirleri dolaşıyorsun yüzün yanmış
resimler çizen kuşlarla kalkıyorsun
incedir kırılır gördüm duygularını çırpınan bir güvercin
bazen sevinçler kovalıyor hüzünlü yürüyüşlerini
acıtan haberler küstürür seni bazen
nar çiçekleri anlar gülümseyen yüzünün gözlerini..



25.08.2012/Çengelköy