Nar-ı Aşk

Mecusi bir ateşin

Seyrinde görmüşler seni

Gözlerin çöl şeriği

Gözlerin fazl-ı turâb imiş ...

Söyle genc-i nihanım, 

dil-i pinhânım ...

Bu neyin feryadı

D’iline hanedanlık eden üvey yankı

Hangi dağın serezat-ı isyanı

"Yandım" diyormuşsun nar-ı beyza’da

Semeresi yâr olan ateşlerde

"H’arlandım" diyormuşsun

Eyy aşk lügâtında adımı aşikar eyleyen

Gözyaşına kalu beladan tanıklık ettiğim

Ceremesi dünyada bigânelik olan

Sırrı müphemim

Aşığın halveti

Ateştir bilmez misin

Aşığın yegâne muradı 

suz-i ekberdir

Şol ırmak kıyılarında

Yanmaktır nihayi istidatımız

Susuzluğa talip olmaktır

Görmez misin

Bilirim

Zamanlardan münezzeh bir an’da

Göç etmeye yeltenmektedir kanatların

Mevsim ayırd etmez tenin,

Bilirim ...

Uçsuz bucaksız ovalar memleketindir

Garlarda mendil işleyen güzellerin

Adına b’ağlanmış

Vedaları çoktur

Bilirim ...

Lâkin

Sende bilesin

Varacağın her durakta

Vuslat namına bulacağın yegâne suret benim

Canhıraş daldığın hülyalarda

Sığınağın hira benim

B’ağrında ki

Şule de benim

İmtihan da benim

Çile de benim

Bilesin Azizim

Benim