Narmine'nin Türküleri

Şimdi
Hoyrattır rüzgarları yaşamın
Papatya taçlı umutlarına
Sen yine de kaçır gözlerini
Düşlerine yoksul,uzak
Mavisi yitik zamanlara bakma

Ey benim baharında açan
Güz menekşem
Kirpiklerinden geceler düşenim
Aralansın gelincik dudakların
Söyle ne olur turnalara
En güzel Narmine türkülerini
Günbaşakları gamzene eşlik etsin

Sen ki
Nar-ı acılara mangal olsan da
Anadolu yüreğinle
Dönüştürürsün çocuksu sevince
Dudak büken hayatı...
Mutluluğa adımlar yürütürsün
Geleceğin bozuk yollarında

Ah benim
Bağrı yangınım
Sabır taşım
Umudum
Yuvam
Gonca güllerin
İlk dokunduğu sımsıcak kucak
İlk gördüğü sevginin yüzü
İlk Öğretmeni
Ana bellediği
Anadolu kadını

Sensin
Bengi suyuyla yoğrulan gönül dağı
Sensin
Aşk ile açılan gülistan bağı
Sensin sevda
Sensin tutku

Bilirim
Bir Mustafa
Bir Yunus Emre
Bir Yakup'tur
Gözlerinde renk olan
Dilinde duan
Canım dediklerin aşkına
Güzel yarınlar için dileklerin

Ve bilirim
Ne kalemler yaza yaza bitirir
Ne de şiirler anlata anlata ki
Sus dedim şiirime
Adına Cennet verilen
Ayaklarının altında
Tozun olayım.