Nasihat ( III )

Sevgili çocuk;


Sen doğduğunda
Elime bahar doğdu sanki...
Yasemin kokularının mayhoşluğundan almıştın kokunu
Ve Gözlerin denizden çalkantılıydı aslında.



Deli kısrakların izleri vardı
Ruhumdan senin ruhuna geçmiş.




Başkaldıran bakışların
Dik başlı ağlamalarının destekçisiydi
Şimdiden yasaklı sözleri belleğine almaya başlamış
İsyankar benliğin gibi...




İnkar eden tüm varlığım inadına
Ve başucu kitaplarımın yerini çoktan almış korkularımın kokusunda
Hiçbir öngörüye aldırmadan
Her adımında sen oldum.
Dillenmeyen her kelimende dilimin döndüğü kadarıyla öfken.



Büyüdüğünde hepsini anlatacağım;
Sözümün üstüne söz kabul etmeyen kurallarımın karşısında
Titreyen dudakların vardı.
Ve yenilgi kabul etmeyen
Ömrümün sebebi bakışların.



Yaşından beklenmeyen olgunluklarına tanık oldukça;
Umudum gün geçtikçe artıyor
Nasırı her gün biraz daha sertleşen kalbimle
Elimi her tuttuğun anın bir öncekinden daha vakur olması için uğraşıyorum.



Anne diyen dillerin inadına
Dilinle değil,
Ruhunla Annem.. deyişin adına...



Pamuklara sarıp
El üstünde taşıyarak
Savunmasız bırakmayacağım seni korkma
Sadece
Yüzüne tokat gibi çarpacak olan gerçeklere
Ben uzatacağım yüzümü,
Sesini duyacaksın ama
Acısını asla...



Büyüyorsun ve daha da büyüyeceksin yıllarca,



Sahipsiz sevdaların
İsimsiz babalarına
Anlam veremediğin çığlıkların
Sessiz yaşlarına tanık olacaksın.



Çıkarla büyüyen benliklerin
Gizlenmiş yüzlerini
Asaletin suskun dillerin gizemli anlatımlarında gezindiğini
Yabancılaştıkça özüne
Aslında yalnızlaştığını anlayacaksın...




Bense;
Gittikçe yalnızlaşan selamlarımla
Sohbetlerimde ıssızlaşacağım...

Yüreğim değil ama bedenim güçsüzleşirken

Dirayetli gözlerle bakıp
İçine sindirdiğin mutluluklara tebessüm ederek yaşlanacağım...




Annen...





Mayıs'2009