Nasıl Bu Kadar Kirlendin
Sen geldin ya aklıma,
Yine bu gece.
Bu şehir kan kırmızı zifirileri kusuyor,
Özlemini bohçalamış eteğime.
Sırtımı ıslatan soğuk terler,
Yorganı bile üşütüyor kendince...
Pusu kurmuş yine hasretin,
Gizlenmiş sinsice torosların ardına.
Dumanlı havayı bekliyor,
Kurtlar çakallar ittifakında...
Ayağımla ezip geçtiğim çimen bile,
Tekrar kafasını kaldırıp,
Yine gülümseyerek bakabiliyor gökyüzüne.
Ama ben seni sevdiğim için,
Bakamıyorum bile kendi yüzüme...
En sırlı aynalar bile sır vermiyor artık bana,
Kör pişmanlığım yadsıyor sineme.
Ha bire,
Düşüp kalkıyorum yerlere.
Her tarafım kir pas içinde...
Yetmez ki,
Atın beni çöplüklere,
Lağam suları yıkasın her yanımı.
Daha çok,
Daha çok kirleneyim.
Ama gel gör ki nafile,
Atsalar da beni pislik dolu bir kuyuya,
Ne kadar kirlensem de,
Senin kadar kirlenmem ya...
offfffffff bu ne öfke bu ne şiddet amannnnn değerli arkadaşım mühteşem bir haykırıştı aşkı kirletenlere candan kutlarım seni👍👍
yine sitemlisin
yüreğine kalemine sağlık canım abim
👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍👍
mehmett
ben bu şiiirini beğenmedim haberin olsun.
şiiri şiir olarak değilde duygu olarak beğenmedim.
geçmişten bir sevgi düşmüş düşüncelere
gülümseyerek hatırlamayı başaramasak bile
dünde sevdin diye bu günde utanmak pişman olmak
yarınındaki sevgilerini lekeler
her zaman dünkü sevgilerin bugünlerde korunmaya muhtaç olduğunu
düşünürüm.
dün bizi mutlu etmişlerdir borçluyuz dünkü sevdalara.
yüreğine iyi bak
bu kadar kirlenen bi insan ne yapsanda iflah olmaz artıkk..boşver gitsinn şiir adına tebriklerr
En sırlı aynalar bile sır vermiyor artık bana,
vermez anlayan anladı tebrikler kaleme😙