Nasıl Gülerim Dostlar...

nasıl gülerim dostlar
dünya ağlarken böyle
insanlık karaya vurmuşken
buz tutmuşken yelkenlerim
hüzünlerim sel olmuşken gözlerimde
rüzgar ıslık çalarken kurşunla
kolkola
küçük bir bebeğin alnında son bulurken
bir mermi çekirdeği
benden bunu isteme...

nasıl gülerim dostlar
aşklar sürünürken yerde
sevdalar kepaze olmuşsa
yalaka gönüllerde
insanlar satılırken
üç kuruşa
yıkılası şehirlerde
umutlarım gizlenmişken kaf dağının ardına
dudağımda kurumamışken
gözyaşımın tuzu
benden bunu isteme...

nasıl gülerim dostlar
emeklim kuyruklarda ölürken
üç kuruşluk maaş için
gözyaşını katık ederken ekmeğine
pazarın sonunu beklerken
ucuzluk için
hala çöpten ekmek toplayan çocuk varsa
bu devirde
adalet vicdanla cüzdan arasına sıkışmışsa
bu memlekette
daha bir şey bekleme...

nasıl gülerim dostlar
ehliyetsiz ellerdeyse yönetim
el üstünde tutuluyorsa
arsızı,hırsızı
en mahrem yerlerimiz
dökülmüşse televoleye
rağbet görürken vatan hainleri
çıkarılıyorsa taa tepeye
öksüzün,yetimin malı
peşkeş çekilirken kahpeye
benden bunu isteme...

nasıl yaşadığıma şaşarken hele
benden bunu bekleme...