Nasıl Güleyim
Bak; dalından tek tek düşen yaprağa,
Ölüm uykusunu salmış toprağa.
Uyanmaz uykudan kalkmaz ayağa,
Gül diyorsun bana nasıl güleyim.
Nasıl uykudur bu; çoğaldı hırsız,
Yolsuzluğa fetva veriyor arsız.
Adamdan sayıyor kendini densiz,
Gül diyorsun bana nasıl güleyim.
Güneşim doğunca biter karanlık,
Doğmaz ki; itlerle etsem yarenlik.
İtlerin yüzünden bunca kırgınlık,
Gül diyorsun bana nasıl güleyim.
Bakarız bakmaya görmez gözümüz,
Düşmez elden tespih, yalan sözümüz.
Kötülük revaçta bu mu özümüz?
Gül diyorsun bana nasıl güleyim.
Haykırmak çare mi? Kulaklar duymaz,
Dindarım der ama dinime uymaz.
Doğruyu söylerim adamdan saymaz,
Gül diyorsun bana nasıl güleyim.
Bu oyunun yakında çıkar kokusu,
Üstümüzden kalkar ölüm uykusu.
Cesurdur milletim olmaz korkusu,
Gül diyorsun bana nasıl güleyim.
01.01.2015 Aliağa/İzmir
Teşekkür ederim Birgül Hanım;
Çok haklısınız.Ancak bu kadar güzel anlatılırdı günümüz . Harikaydı...Kutlarım içtenlikle.👍