Nasıl Kıydın Bize...

Yalnızca senin ve benim adını bildiğimiz,
Aslında adını bizim verdiğimiz,
O güzel yerdeyim şimdi...

Hatırlıyorum da;
Danslarımıza yıldızlar şahit olurdu,
Ne gün bilirdik ne gece.
Ayrılamaz bunlar derdi
Hem gün hem gece.

İnan bana;
Toprak aynı kokuyor burada,
Gökyüzü aynı mavi, rüzgâr aynı esiyor,
Lakin yağmurlar yine kederli...

Nasıl kıydın bize?
Mutlu değil miydik?
Buradaki her şeyin şahitliğinde.
Yetmez miydi gönlümüz sence?

O baldan tatlı dudakların,
Bir başka dudağa nasıl değdi?
Kırılır diye avuçlarımda tuttuğum o narin kalbin,

Nasıl canım dedin ?O? gönüle?
Yalan mıydı söylediklerin yoksa?
Hem bana, hem ?O? gönüle...

Yıllar sonra gördüm seni.
Hiçbir şey değişmemiş sanki.
Aynı bendeki sen...
Tarifsizliği tarif etti gönlüm sevinçten.

Aniden kapkara kesildi her yer.
Kaskatı oldu yüreğim nedense,
O basit gülüşünle...

Yanılmışım meğer...
Yıllar çok şey alıp götürmüş,
Hem senden hem de bendeki senden.

Nasıl kıydın bize?

Söz vermemiş miydin?
Sözlerin bittiği yerde.

Gülme!!! Sakın gülme!!!
Bendeki seni yaşamak daha güzelmiş.
Her şey olduğu yerde kalsın sakın dokunma.
Çünkü ben; O'rada kaldım.
Kalbimde bir mezar açtım sana.
Verdiğin her şeyle gömdüm seni oraya.
Yalnızca bir gül diktim üstüne,
Bendeki senin anısına.

Ben...O'rada kaldım.
Kalbime kazdığım mezarda seninle birlikte,
Kendimi sonsuzluğa uğurladım...


29/09/2008