Nasip Olmadı

sevda aşılmaz bir dağ gibi,
zirvesine çıkmak nasip olmadı,
mutluluk fizan'da kör bağ gibi,
ekinini dikmek nasip olmadı.

kendime bakardım sevmeden önce,
inanın unuttum onu biran görünce,
göz göze geldim yamacında durunca,
iki kelam etmek nasip olması.

aylarca gittim ilk aşkla peşinden,
ağrılarım eksilmedi aşkı ile başımdan,
o leyla olmasada mecnunmuşum ben,
ellerini tutmak nasip olmadı.

yalvardım allaha alimler kadar,
yanmadım aşkıyla yandığım kadar,
demekki böyle yazılmış kader,
dizlerinde yatmak nasip olmadı.

bu kalp her sevgiye sevdaya doymuş,
fakat onun aşkını müstesna saymış,
sanki mevla cenneti gözlerine koymuş,
doya doya bakmak nasip olmadı.

ben senin aşkınla vurulmuştum,
yanağımdan öpünce dirilmiştim,
kollarımı açıp sarılmıştım,
koklayıp öpmek nasip olmadı.