Nayino - 2

dağlar nayino
bu dağlar bizim
doruklarında başıboş rüzgâr
dudaklarında yaralı çığlık
bu keskin ağıt bizim
bizim dua yılgını eller
umuda aralık pencerelerde parçalanmış
bu düşler bizim

oysa savaşsız-silahsız
kurşun askerleri olmalıydı çocukların
öbek öbek güvercinler havalanmalıydı
kına kokan gelinlerin türkülerinde
anaların gamzeleri gül açmalıydı
kucakları yediveren

yeşili katledilmemiş bir koy nayino
kumsalın koynunda uyuyan bir deniz
berrak... mavi... temiz...
dalgası sen
köpüğü ben
umutları biz
ve kar beyazı bulutları olmalı
mecnun'dan daha mecnun
leyla'dan daha vurgun
elleri yar
bakışları uçurum
kükreyişi tanrısal ıslık

gözlerim yusuf'un kör kuyusu nayino
nereye baksam züleyha
hangi yana dönsem ihanet saplanıyor tenime
karbonmonoksit soluyan gecelerde
siyanür sızan uykulardan uyanıyorum
zehir kusuyor akrep günüme
saati dövüyor yelkovan
üstüm başım kırık an
bir tarih yıkılıyor üstüme
altından kalkamadığım ömür

say ki ateşe verilmiş orman
devrilmiş bir ağacım gölgesizliğime
dalım budağım zifiri isyan

militan bir şiir düşüyor sabahın körüne
yel değirmenlerine saldırıyor enez imgeler
çürük nefesini düğümlere üfürüyor büyücü
satılık ruhlar bedesteninde pazarlıktayken şeytan
masumiyetin kanı sıçrıyor kırık ayna yüzüne

biz nerede bıraktık umudun elini
neden taş kesildik taşa çalan yüreklerde
nerede yitirdik irem düşlerimizi
kim bulur bizi bunca kadavra arasında
fesleğen açıyor ölüm
ayaklarımızın altında

bir ülke
onlarca şehir
binlerce kasaba
sokaklarında terkedilmemiş çocuk gülüşleri
bahçeler dolusu hercai sevinçleri
kurşun geçirmeyen bir dünya olmalı
tanrıların düşlerinde unutulmuş...

-bakışların neden sisli nayino-


20 aralık 2011 braunschweig