Nazlı Gülüşünü B/ekledim

B/aktım ki
ölüm utanmasın
gözünden öptüm gitsin bir daha uğramazsın

şimdi son şiirime bir dar ağaç bulsam
ipini as ağacın dalına yok demeden git
helaline dursan her adım atışında yürek s/eli

son şiirim ayrılığın gökyüzü kadar pak görünsün
örülmüş her harfin tesiri sözcüklererin mahkumiyeti sayıldı
idam mahkumu kadar masumiyetine düşen hayaller son bulur

sözü bitmiş yeniden dayanmaz hasretin kuruyan yürek sularına
dost taşına çarpan yağmur dolu esen fırtınalar
her bitişin sonu yüzümün karaları renklere boyandı

yaptığınla kalayım sen ettiğinle yüreğime yazdığım k/anarken
unutursun unutulmayan dertlerin ilacı saydım
diye avare günlerimde bana yoldaş olduğuna sayılsada
geçen her günün bedeli olmalı gülüm

geçen her vakit birazda daha ölüm çirkefinde
son öleceğin gün görebilsem
yüzüne baharı yelleri esince hüzünlü günlerin hatırı mı olur
gülüşünle kalıyorsan gözlerinden bir öptüm ki
ölüm bile utansınn

umutlu ol umuda mutluluk ç/anları çalınsın
yaşamak direnmek
son şiirimle son kez öptüm gözlerinden

mutlu sonla biten filmin artısiyla kol kola gezdim her seferinde
doğru bir bakıma şaplonlar kurtarmıyor hayatın gülüşüne sayılan
her hüznün bedeli olmalı umuda yol açan turnalar

artık türkü söylemek istedim pinar başında bir gazel okumaktı
sevgiden yoksullaştık bilirsin
dokluk açlığın sefaletiyse sen benim sevdamın sefaletine kalandın

s/aç kalmışız sevgiye akmayan sularınla düştük bir yar sesine
baktıkça çağlayan
biraz gülüş biraz da acı b/ekledim
çok hüzünlü vakitlerde yorgun düşümle

biz varız ya sevgiyi boşamışız yaşarken
şakadan olsa dabin defa öptüm gözlerinden

nazlı gülüşünü bekledim ki!
geceyi gündüze çeviren ışıkların yaşasın

28*12*12*Karataş*