Ne Bilim Ne de Kurgu

köprülerin hiç olmadığı
bir derenin kenarı
yıkansam ben çamur ormanlarında
arasında bağ kurulamayan
sofralarda kirlensem

ellerimin titrediği
buruk bir yalandır
hiç bilmediğim duraklarda
kaybolduğum günlerin
menfur hatırası

bilinmeyen oteller kadar yalnızım
beni bir tek
sararmış perdeler anlar,
dalarken tatlı tatlı
paslanmış şiltelere

bir masal diyarından geldim
koridorlarımda şimdi
karanlık katlarından
nereye gittiğini bilmediğim
aksak merdivenlerin yükseldiği

bir istasyondan senin bir istasyon benim
kara lokomotifler kadar inatçı
böyle tüter dumanım
geceye tutunduğum
3-5 nöbetlerinde

sıcak bir çay gelir
bazen iliklerim ısınır
dostlarımın hayaliyle
bir tabure canlanır
masamda

ve maalesef bu da
bir diğer yalan
böylesi yalnız bir ömürde
kendime söyleyip
değirmenleri avuttuğum

iki hücre kadar uzak
bazen
iki yıldız kadar yakın,
saniyeler asır olur da
aldanmam, acep nedir bu iş?

komodinde buzdan lambası
bu kaçıncı gün?
kirli odalara bırakıp gözlerimi
bir ben kaldı elimde,
bir de bağrı yanık cigaram

acep nedir bu iş?

19.08.2012