Ne Boş Oldum Ne Dolu
Dem vuruyor geceler güneş doğmak bilmiyor
Kaderin cilvesi bu giden geri gelmiyor
Bunca elem gözyaşı bir gün yüzüm gülmüyor
Böyleymiş alın yazım ne boş oldum ne dolu
Bir kemanın telinden uçup gidiyor zaman
Özlemin kavurdukça baharım olur hazan
Saklanmak yakışmıyor hadi çık oyunbozan
Yokluğun sancı gibi ne boş oldum ne dolu
Gülşen bahçelerimde açmaz oldu çiçeğim
Arım uçmuş kovan boş dolmaz oldu peteğim
Ektiğim tohumlara yüz sürmüyor başağım
Yüreğimde bir sızı ne boş oldum ne dolu
Bu kadar mı kolaydı hemen pes edip gitmek
Sevdayı dolu dolu yaşayamadan yitmek
İkimizde severken niyedir böyle bitmek
Bu muydu senin sözün ne boş oldum ne dolu
_Kardelen_
98 yılında kaybettiğim eşime ithafen yazdığım bir şiirim...
Saygılar...
Teşekkürler sevgili Nebile yorumlayan yüreğine sevgiler...😐👍👍👍
😥😥😥😥sustum , şiir konuşuyor...
nur içinde yatsın😙
Teşekkürler yavuz bey... 👍 Saygılar efendim selamlar...👑
yürek dağlayan şiirinizi hüzünle ama sanat yönünden gıpta ile okudum...insan kederlenince bir başka güzel yazıyor,yürek coşuyor..
süper bir destandı..😙😙😙😙😙
Acınızın çok büyük olduğu her halinizden belli efendim saygı duyuyorum çünkü bende ayni duygular içerisindeyim...Öyle ya da, böyle önemli olan gitmiş olmaları ve hiç dönüşü olmayan bir yolculuğa doğru...Bir gün hepimizin gideceği gibi, birer birer, bazen üçer beşer, ya da, onar, beşer, yani hiç kurtuluşumuzun olmadığı bir akibete doğru...Bunları düşündüğünüzde isyan etmemek elde değil... İçten yorumunuz için çok teşekkürler efendim saygımla...👍👍👍