Ne Çare,
Yalnızlığa küstüm dün gece,
Her kadehte içtim delice,
Damla damla hüznümü döktüm yel'e,
Ne çare...
Sensizliğe daldım dün gece,
Her dem'e seni çizdim ellerimle,
Yandım, yakardım son nefesimle,
Ne çare...
Rüyalara koştum dün gece,
Her ışıkla uyandım tükenircesine,
Geldin de girdin koynuma sandım,
Ne çare...
Karanlığa ağladım dün gece,
Her sesle sıçradım tedirgince,
Üryan bedenin gözlerimin önünde,
Ne çare...
Çıkmazlara düştüm dün gece,
Her yüzde seni aradım biçare,
Bulamadım,
Ne çare...
teşekkürler tüm şiir dostlarına...
çekilmez bir kahır yüküdür yalnızlık
gece olunca.
bıçak sırtı keikleri ile yaralar insanı en derinden.
tutunacak bir dal bir ümit arasın
bulamayınca sonsuz ummanlara dalar insan.
ama şunu unutma şairem,her gece yeni bir şafağa gebedir.
bu yeni sabah neler getirir kimseler bilemez.
umutların hep mavi kalsın Ebru tebrikler.👍
"Çıkmazlara düştüm dün gece, Her yüzde seni aradım biçare, Bulamadım, Ne çare..."
Bütün arayışlar hüsranla biter.Kimseye benzemezlar öyle değil mi? Duygu yüklü, içten dizeler güzel bir anlatım. Kutlarım...
Rüyalarda sevda yaşamak,Dilerim rüyalarınız gerçek olur şaire.Sayğılarımı bıraktım sayfanıza.