Ne Çok ıslanmış Şarkılar

Meğer sen
Gökyüzüyken

Tomurcuk zamanlarındaymış Eylül
Henüz çatlamamış toprağın
Diplerinde eşelenirmiş çimen boşluklarına yükleyip baharı

Yağmuruymuşsun
Dudakları terleyen gecenin
Omzuna yaslanan

Ne çok ağlamış zaman
Meğer

Ne çok ıslanmış
Şarkılar

Tüm notalar birikmiş
Silinmiş ötekiler

Ne çok dinlemişim
Sokağın kemancısını
Ne çok hüzünmüşsün meğer

Ne çok yalnızlıkmış içim
Meğer ne çok geceymiş, gece

Sen
Gökyüzüyken

Gözlerin
Düşermiş kadehe
Şarabi akşamlara dökülürmüş gül rengi

Seni içermişim de
Öyle sarhoş olurmuş sensizliğim

Yığılır kalırmış
Kırık bir hayal

Derin bir fay misali sokağın köşesine
Kendini gömüp içine...