Ne Değişti

Güneşin tohumlarını dilendik
Bebek pabuçlarında kırağı çürüsün diye

Beşiklerine sardık kaşkollerimizi
Zemheriyi kovaladık ayacıklarından

Yüreğimizde çaktık feneri
Zifir yollara ay düşürdük, aydınlattık

Temiz kalsın diye bebek düşleri
Saçlarımızı çalı ettik öyle süpürdük çakal seslerini.


Onlar büyüdü
Biz ziyan zulümlerde çürüdük, mahşer edip karanlığı

Aşkın şehvetini unuttuk
Mabetleştirdik yavuklu avuçlarını.

Yağmur dedik gözyaşımıza
Saklandık,
Adamdık
Kirpiğimizdeki nemden utandık

Ağlamalıydık oysa
Sahte zerreler bulaştırıp göz pınarlarımıza
Doyasıya...


Türküler iliştireceğimize
Dudak kıvrımlarımıza
Küfretmeliydik
Ana avrat
Soysuza
Sopsuza.


Çalıp bakire yüreklerini
Yıldız gölgelerini kaypak sevişmeler ile bezemeliydik.

Yapamadık...


Ne değişti?
Uçurtmayı sevip kuyruğuna öyküler yazmakla
Güvercin gagasına şiir tutuşturmakla

Haram liman uykularda
Yekesiz sandal misali,savrulmakla

Ne değişti?
Tanrıya sadakat gibi, sevgiliye yalınlaşmakla
Aşka secde edip, günaha uçkur bağlamakla


Hiç...
Hiçbir şey değişmedi


Ayı da bir
Maymun da...