Ne Dikişliksin Ne De İyileşirsin

Son konuştuğumuz geceyi hatırlıyor musun?
Yaralarımızı kanatmıştık bile bile.
Hani sen anlatmıştın bana giderken attığın her adımın niye olduğunu.
Gözyaşlarımdan bahsetmiştik...
Ağlama demiştin defalarca.
Sonra beraber ağlamıştık tüm hatalarımıza.
Dediklerin dün gibi aklımda biliyor musun?
En büyük yaram sensin, demiştim.
Ne dikişliksin ne de iyileşirsin, demiştin.
Bu aşk ikimizi de yaraladı be sevgilim...
İkimizi de.
Giderken; gitmedim hala burdayım, dedin.
Yüreğinin gittiğinden bahsetmedin.
Ömrümün en büyük yarası, şimdi nerdesin?
Bulamıyorum seni.
İzlerin ilk günki gibi duruyor.
Ne nefret var içimde ne bir öfke.
Gün geçtikçe daha çok özlüyorum.
Özledikçe ölüyorum.
Ben seni hala çok seviyorum.
Unutmuyorum ama gidişini...
Gittiğinden beri sessizleşen geceleri.
Güneş doğmayan günleri.
Solan gülüşlerimi.
Yarım kalan aşkımı, unutmuyorum...
O son sözlerin çıkmıyor aklımdan.
Kulağımda yankılanıp canımı acıtıyor.
Ne senle oluyor ne sensiz, dedin.
Ve bensizliği seçip gittin.
Sen yine bencildin...
Arkanda her gün sensizliğe ölecek bir yürek olduğunu görmedin.
Gittin sen gittin...
Beni kendine, kendini bana öldürdün.
Bensizlikte boğulsun yüreğin, benim her gün sensizlikte boğulduğum gibi...