Ne Fayda!

Dünyanın bütün güzelliklerini alsam ne fayda.
İnsanda aşk,sevgi,mutluluk olmadıktan sonra.
Ne fayda ki çiçekleri dalından koparmak.
Büyüyünce o da hayatı az çok anlayacak.

Bir dalda kurumuş bir gül görsem,
Yaşamasını dilerim içimden.
Bir gül oysaki duran dalında.
Ben koparmasamda artık ümidi kesmiş hayattan.
Ne fayda!

Bir insan görsem yolda,
Üzgün,ağlamış,gözlerindeki umudu bitirmiş.
Ona umutlar vadederim içimden.
Ben ona umut vadetsemde o artık umutsuzlaşmışsa,
Ona boş ümit vermek acılara ne fayda !

Keşke o gülün,insanın hepsi beni sevse,
Bazen düşünüyorum da çok sevgi iyi değil.
Ben kendime mutluluklar veren kişiyim.
Ben güzel,mutlukla bakmadıktan sonra hayata,
Dünyadaki en güzel güller, en iyi insanların sevgisi suratımda gülen gülücükler ne fayda!