Ne Gerek Var ki

Hep isterdim,
Bir kızımız olsun,
Adını o koysun,("Narin" olsun)

Hep isterdim,
Bir yavrumuz olsun,
Aşk bahçemiz buram buram koksun,

Bir avlumuz olsun
Salıncak kurayım isterdim,
ona ; Kızımıza,
"bulutlara dokunsun"
Derdim...

Anladım ki ;
Ne kızımız ne bahçemiz ne güllerimize
Biz hakikate,
Ezelden,
yanlış muhteviyatta bulunmuşuz kendimize...

"Çocuk/luk hayallerimize"
Derken binmişiz o trene...
Ne gerek kalmış ki bir daha gitmeye,
Aynı sefere...