Ne Güzel Sevmek Seni

önce hasreti vade vade yüreğimizi parçalayan ayrılıklar
sonra sıcak güneşlere özlem yerleşmişti hayatımıza,
oy "fikrimden geceler" beni,
bir eski zaman türküsü dolanıyor sevdalı başımda,
dün karlar altında,
bugün kızıl karanfillerin koskusunda,
ne güzel sevmek seni...

sensiz üşümek nasıl utandırırsa beni bu coğrafyada,
sevgili,
olmadığında sen hep
o kadar kırılgan ki penceremde güneşin ışık demetleri,
ne güzel sevmek seni...
...

sensizliğin prangası,
sessizliğin işkencesi,
yalnızlığın sorgusu
ve yağmur
ve gece
üzerime üzerime gelirken eli kanlı,
karanlık iki yüzü keskin bir hançer gibi
kırarak kaburgamı
yüreğime saplandı...

dayanamadım insansızlığa,
ışıksızlığa,
deniz üstü şavkına yalvar yakardım ayın
ışık biraz
"biraz daha ışık"

kara bulutların şubesiydi
ve mecburi istikametiydi sırtım
sisli şehirdim
ölüm rengi dumanım
kara... kara...

ben vurulmuş bir kenttim
ölüsü kayıp bir ülkede,
yargılı infazları,
yargısız infazları,
kan kurusu ve gül kurusuyla...

savaştan çıkmıştım yıllar önce,
daha enkazları yerde duran evleri,
doğmamış bebekleri,
mezarsız ölüleriyle,
bulutlu,
ışıksız ve insansız bir kenttim
yaprakları tozlu ağaçlarım vardı içimdeki ormanda

ve isyanda bir halktın sen,
göç ettin bir sabah koynuma benim,
çocuk sesleri ve tren gürültüsü uyandırdı beni
ölüm döşeği kuru toprağın üzerinden,
son nefesim ayazda buhar buhar silinmek üzereydi ki,
sen bir halktın,
geldin toprağıma bayrağınla,
kızların ve delikanlılarınla,
tarla sürüldü,
ekin ekildi,
tohum çatladı,
yağmurlarla yıkandı
toprağım,
ağaçlarım,
saçlarım...

isyanda bir halktın sen
ben vurulmuş bir kent
sen çıkageldin sevgilim
ne de hoş geldin
yarın sabah erkenden kalkıp türkü söyleyelim seninle
ne güzel sevmek seni...