Ne İlkim Ne de Son

Heybemde sevdaya dair ne varsa
Döküp bakmalı
Kara kaplı defterlerde tarih saklı
Aralandıkça sayfalar
Duygular şahlanır, baş kıldırır yürek
Geceye şivan düşer
Yıldızlar sökülür yerinden
Uykular haram olur gün güneşe küser





Bir eşkıyanın yalnızlığı olur
Dağ başında pusuya düşen
Anarşisttir sevdam
Şiirde müebbete düşer
Namluya sürülür yalnızlığım
On yerden vurulur yürek
Mahkemeler kurulur
Hâkimde sen yargıçta
Çıkar ölüm fermanım!
İdamım farzdır
Suçum vatanını sevmek
İlkem;
Özgürlük ve barış





Ölüm olsa da sonum
Korkuyorsam namerdim
Takayım yağlı urganı boynuma
Cellâdım ben olayım
Hala;
Üç fidan sallanırken darağacında
Ben ne ilkim ne de son