Ne Kadar da Yoksun Bende

Yüreğimde sana yazacak sayfam yok güzelim!
Pencerende ötecek bülbülüm
Yok, işte sana dair kirli bir birikintim

Üstüne doğacak güneşim yok
Üstünü örtecek kışlık tenim

Ne kadar da ıslak dursa da avuçların
Güneşin altında üşüyen dudaklarına
Dokunacak mecalim yok
Yok, yok işte!

Ne kadar da ruhsuz gözlerin...

İçimden sana dokunuşlarımın kırık hisleri
Yüreğimin ortasında ne kadar da hüzünlü

Yaprakları dökük bir çınarın güneşsiz halinde
Sararmış benzin ne kadar da ölü ruhumun renginde

Şakakların bana benzeyen katilim gibi
Yüzümün beyazlığında
Dökük nasırların
Ektiğim umut fidelerine benzeyen

Bir annenin ağlamaklı ağıtı sesin
Yağmur tanesinde duran yaşımın
Islak ve yaralı hali!