Ne Kaldi ki Çarşambaya

Yine bir çarşamba günü daha sonlandı
Gelmediğin yollar uzayarak...
Ardından hep uzun uzun baktığım yollar...
Gözlerimle inşa ettim sanki o yolları
Her çakıltaşını,kumunu,ziftini bu gözler attı..
Yine hüzün sardı etrafımı kurşuni renkleriyle
Gözlerimde karabulutlar dolanmaya başladı sağanaklara hazır
Sevemedim çarşambaları,hep bir şeylerin ortası
Haftanın,sensizliğimin,sessizliğimin,çaresizliğimin...
Sanırım en önemlisi ümitlerimin...
Geleceğin günlerin ümidi
Bekle çarşambaya oradayım demiştin...
Kaç mevsim çarşambası geçti bilmiyorum
Hangi mevsimlerde beklemedi ki bu gözler yollarını
Kar altında kaldı,yapraklarını döktü,çiçeklerini açtı
Ve kavuruyor umudumu...

Beklerken boş durmadım emin ol
Yuvamızın hayalini inşa ettim,
Bahçeli olacaktı evimiz,tek kat üzerine teraslı
Akşamları terasında çay içecektik beraber,
Üç odası olsun yetecekti...
Fazlaya ne gerek vardı ki
Mutfağı geniş olmalıydı en önemlisi
Rahatça,sana,içine sevgimi katıp pişirebilmeliydim yemeklerimizi,
Bahçesinde minik bir havuzu olmalı
Alacağını söz verdiğin iki ördek için...
Ve birde köpeğimiz olmalı,insana insandan sadık
Evimizi gül kurusuna boyadım umarım beğenirsin
Giriş kapısı önünden bahçe kapısına kadar taş döşettim
Kenarlarına rengarenk çiçekleri de dikmeyi ihmal etmedim
Bir yemiş ağacı ve erik ağacı vardı bahçemizde
Birde salkım söğüt getirttim
Gölgesinde serinleyebilmek için
Altına salıncak koydum battaniyesini bile hazırladım
Serin akşamlarda sarınarak oturabilelim diye
Her şeyi ayarlayıp hazırladım gördüğün gibi
Sen yorulma diye,sadece bir şey eksik kaldı
Biz,biz yokuz bu tablonun içinde.

Geleceksin biliyorum bitmedi ki çarşambalar,
Elinde o çok sevdiğim zambaklardan bir demetle,
Yine ayaklarımız şişene kadar dolaşacağız
Saat kulesi,parklar,marina özlediler bizi
Hele harikalar sahili yeni piknikler için bekliyor

Sensizliğin karabasanı çöktükçe üzerime
Güzel sözlerin duam oluyor kurtuluyorum bir çırpıda
Bakışlarını getiriyorum aklıma
Yemyeşil ormanlarda kayboluyorum sanki bir anda


G/özüm sensin,y/erim yurdum sensin kısacası herşeyimsin,
Şuan senliliğin fukarasıyım,dileniyorum seni kaderden,
Çarşambalara yalvarır oldum,haftayı altı gün tuttum çeteremde
Salıdan sonra perşembe gelir oldu artık takvimlerimde

Gelmeyeceğin ihtimalini,sözlerinin yalan olabileceğini
Kimsesiz koyabileceğini düşünmek istemiyorum
Sevdayı oyaladım gönlüme seninle,nakış ettim işledim tenime
Gül diplerine adını gömdüm her hıdrellezde

Yüreğim sessiz çığlıkların suskunluğunda,güneş batıyor yokluğunun ufuklarında
Bak perşembe bitiyor işte
Ne kaldı ki çarşambaya...