Ne Mümkün

_ göz alıcı
inişli çıkışlı yangınlar var şimdi
kuytularda ağlamaklı iki göz gibi oldu güneş ve ay
günbatımının ölümünde

sağırlıklarla dolu bu yaşamda birbirine sevdalılar gibi

_ ne yazık
tamda yasak hayallerim firar etmişken
titrek yapraklara ışıklar doluyor şimdi gündüz ve gecenin sarmaşmasında
sensizlik ve korku ilintisiyle gölgeni kucaklarken

inadım kırılıyor artık çığlığından kıpkızıl güneşin

_ düşlerimde
beni fırlattığın bir yığın acılar içinde ağlıyorum çağıran uzaklara
karanlık ufuklar belli belirsiz artık o kızıl ışıkta
ve gecenin ıssızlığında hayıflanmamak yokluğuna

ne mümkün