Ne Sandın
Geçer !
Geçmez dediğin;
Derin gece uçurumların,
Issız koridor şarkıların,
Çaresiz köşe sancıların,
Geçmez mi sandın!
Biter!
Bitmez dediğin;
Yitik sayfa kelimelerin,
Hasret kelepçeli özlemlerin,
Sarıp sarmaladığın hayallerin,
Bitmez mi sandın!
Yazar!
Yazmaz dediğin;
Mevsimi unutulmuş takvimleri,
Gidipte özlettiğin geceleri,
Dile kolay kalbe zehir demleri,
Yazmaz mı sandın!
Batar!
Batmaz dediğin;
Dallarına tutunduğun güneşin,
Yüreğime soktuğun hançerin,
Vurgun yarası sözlerin,
Batmaz mı sandın!
Hayat öyle bir şey ki; hep yeni yeni acılar istifliyor omuzlarımıza... Sırtımız, bağrımız delik deşik. Ama yine de ayakta kalıyor insan. Hani derler ya zaman her şeyin çaresi diye... Yalan. Yeminle yalan. O kadar çok yara var ki bünyede, her yenisi, eskisinin etkisini azaltıyor sadece... Ama bazılarının derinliği o kadar çok oluyor ki üstüne ne kadar yara açılırsa açılsın yine de unutulmuyor. Diyor şiir. Sağlamdı... Manidardı... Sağlıcakla...