Ne Sen Dinlersin Ne de Ben Anlatırım

ben aşkta üşüyorum
yanarken kavrulmuşluğumda biten
ansızın kaybolan sevdaların
gölgesinde kalmak
ürkütse de bedenimi sarmak istemem
verdiğin bataniyelere
muhtaç değilim hala


karanlığın yanlızlığına muhtaç olan ben
sensizliğin ateşinde üşüyorum artık
ve bir an durmaksızın
katlanıyorum çaresizliğe..
seninleyken de yalnızım virane değil
yaşadığım şehir kim bilir belki
yanlızdır kendice ama
asla bensiz değil bu acı..

suçluluğun yaşandığı gönüllerde
hesabı verilmemiş gunahların
ahların sardığı dünyam ve yeşil
mavim hepsi yarım düşlerde
kalan yoklukların belasında
ben varım artık sensizken..


karanlıkta her şey
boşluğun ağırlığındayım
ne sen varsın ne de ben yokum
acı çekiyorum çaresiz
kederin farkındayım
aklına gelir mi bir şey
ne sen söylersin
ne ben söylerim..

sessizce her şey
bana bozuk hayat sanki
kelepceler düşlerimi
salamam hülyalara
ne sen varsın ne de ben yokum
şimdi bekliyorum çaresiz
yolda başına gelir mi bir şey
ne sen söylersin
nede ben dilerim

kaçamam senden kovalasan da beni
kızgınsın sanki bana
yalana yakıştırdığın
aşkım da
ne sen varsın ne de ben yokum
sözler bitti
anlatacak ama daha çok var
ne ben anlatırım
nede sen dinlersin